Na een jaar van quasi inactiviteit heb ik mijn eerste maanden trainen op schema afgelegd. Natuurlijk train ik niet zomaar voor het een of ander :). Tijdens afgelopen zomervakantie begon het weer te kriebelen om iets nieuw te gaan doen. Ook onder invloed van mijn vriendinneke (ja, ik heb een vriendin, de wonderen zijn de wereld niet uit ;)) ging ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Van het één naar het ander en na even twijfelen werd de knoop doorgehakt. Vanaf nu train ik om me zo goed mogelijk voor te bereiden op de Emrbunman 2014 in Frankrijk. Na de Inferno moest ik natuurlijk op zoek naar een waardige opvolger en die heb ik wel gevonden met die wedstrijd. De Embrunman bestaat uit 3,8km zwemmen, 188km fietsen (5000hm) en 42,95km lopen.
Klinkt allemaal heel leuk maar de eerste maanden waren dat niet echt… Op één september hervatte ik mijn loopbaan bij De Lijn (waarover later meer) en startte ik opnieuw met trainen. Het was veel verandering op één moment en dat werd aangevuld met een woelige periode. Kort: terug werken-terug trainen-vroeg opstaan-oude blessure die terugkwam-nieuwe looptechniek aanleren-tenniselleboog door het bus besturen-spierkrampen in schouders die te wijten waren aan magnesium tekort. Klinkt lastig, en dat was het ook :). Maar nu ben ik erdoor (hout vasthouden ;)).
De Lijn, De Lijn,… Rijden met de bus heb ik vaak (meestal toch ;)) graag gedaan dus ik wilde het sowieso even terug gaan doen. Ik zocht soms achter ander werk maar plots werd me iets duidelijk. Ik zal niet snel een andere job vinden waar ik 2x per dag kan trainen en die zonder (al te veel) moeite te combineren is met dit soort triatlon. Een beslissing die moest vallen en ik heb er absoluut geen spijt van, mijn uitdaging zit nu in mijn privé leven en niet (toch niet heel erg) in mijn werk.
Vanaf nu zullen jullie hier weer af en toe mijn belevingen op weg naar Embrun kunnen volgen. Vera, mijn vriendinneke, heeft zichzelf ook enkele sportieve doelen gesteld dus die zullen hier ook soms langskomen.
Dat was het voor nu, tot de volgende!
Klinkt allemaal heel leuk maar de eerste maanden waren dat niet echt… Op één september hervatte ik mijn loopbaan bij De Lijn (waarover later meer) en startte ik opnieuw met trainen. Het was veel verandering op één moment en dat werd aangevuld met een woelige periode. Kort: terug werken-terug trainen-vroeg opstaan-oude blessure die terugkwam-nieuwe looptechniek aanleren-tenniselleboog door het bus besturen-spierkrampen in schouders die te wijten waren aan magnesium tekort. Klinkt lastig, en dat was het ook :). Maar nu ben ik erdoor (hout vasthouden ;)).
De Lijn, De Lijn,… Rijden met de bus heb ik vaak (meestal toch ;)) graag gedaan dus ik wilde het sowieso even terug gaan doen. Ik zocht soms achter ander werk maar plots werd me iets duidelijk. Ik zal niet snel een andere job vinden waar ik 2x per dag kan trainen en die zonder (al te veel) moeite te combineren is met dit soort triatlon. Een beslissing die moest vallen en ik heb er absoluut geen spijt van, mijn uitdaging zit nu in mijn privé leven en niet (toch niet heel erg) in mijn werk.
Vanaf nu zullen jullie hier weer af en toe mijn belevingen op weg naar Embrun kunnen volgen. Vera, mijn vriendinneke, heeft zichzelf ook enkele sportieve doelen gesteld dus die zullen hier ook soms langskomen.
Dat was het voor nu, tot de volgende!