Ik had beloofd om vorige week het laatste deel van mijn stageverslag te posten maar door vertraging met de foto's is dat niet gelukt. Gisteren had ik een wedstrijd dus eerst dat verslag en komende week mag je deel IV verwachten ;).
Het is zaterdag en morgen de laatste test voor de Inferno, namelijk de Nisraman. Op het programma staan 1km zwemmen, 42km koersfiets, 16km MTB en 10km lopen. In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat mijn hoofd niet op race staat*. Aangezien het testen van de wissels in wedstrijdsituatie het hoofddoel zijn voor morgen vertrek ik toch maar naar Nisramont. Vlak voor ik de autostrade op rij besef ik dat ik mijn pompje vergeten* ben en rij nog even terug. Zo, tweede keer goede keer en ik ben weg. Na 1u30 rijden kom ik aan en ga ik mijn nummer afhalen. Ondertussen ben ik al zo’n vaste waarde geworden dat ik mijn naam niet eens meer moet vermelden bij de inschrijvingen :). Iedereen goedendag gaan zeggen en ik begin met uitpakken. Aangezien ik met een platte voorband* op de MTB vanuit Frankrijk was teruggekomen en te lui* was geweest om die thuis te herstellen moet dat nu ook gebeuren. Zo, tent installeren en ik ben klaar. Slaapzak? Slaaaaaaapzak? Dju, slaapzak vergeten* :( . Dan maar slapen onder het deken dat dient om mijn fiets te beschermen in de auto, of is het omgekeerd :D? Kussen? Kuuuuuuussen*? Miljaar, ik ben echt niet voorbereid* naar hier gekomen, ook al vergeten. Moe, beetje verkouden,… * Wat gaat dat morgen geven?
Om 5u* word ik wakker van de kou, dju, onvoorbereid zijn is niet leuk. Met mijn benen in de armen van mijn jas krijg ik het al iets warmer :D. Achja, ik kan nog even slapen maar om 5u40 geef ik het op. De wekker staat om 6u dus dat valt nog mee. Snel die spaghetti binnensteken en op mijn gemak sta ik op. Snotterneus, hoofdpijn, moe,…* Voor de eerste keer komt de vraag “Zou ik wel starten?” in me op*. Zoals eerder aangehaald ben ik hier voor de wissels dus de rest kan ik rustig doen, starten zal ik. Ik ruim mijn tent terug op en zet alles klaar in de wisselzone, ik probeer me op te peppen maar slaag er maar niet in*. Om ervoor te zorgen dat mijn kleren echt droog blijven kies ik om mijn wetsuit hier al aan te doen en zo naar beneden te fietsen. De blikken die je dan krijgt zijn echt van “amateeeuuur” :D. Alleen Jef Dams weet me naar waarde te schatten “Dat is nen echte beir” :p.
Tijd om naar de wisselzone beneden aan de barrage te vertrekken, nog een uur voor de start. Tegen dat ik beneden ben begin ik het eindelijk warm te krijgen. In de wisselzone ben ik de eerste die in wetsuit staat, bij de la Roche 111 als laatste en nu als eerste :D. Alles klaarleggen bij ons Inferno hekje. Inferno hekje? Ja, ondertussen heb ik nog wat Nederlanders leren kennen die ook naar de Inferno gaan, LEUK! Nog 5min voor de start dus we begeven ons naar het water.
Omdat de zwemstart bij sport-events de vorige keren altijd wat vreemd verliepen met valse starten enz beslisten ze om deze keer vanop het droge te starten. Niks inzwemmen, niks watertemperatuur checken, jammer… Ik voel me absoluut niet klaar en heb zenuwen die ik niet als positieve stress ervaar*. Speaker Hans vermeldt me bij de favorieten en dat neemt even de stress weg :D. Maar goed, 3, 2, 1 en we zijn vertrokken. Voorzichtig in het water stappen en dan zwemmen. Het zwemmen voelt goed aan, ik heb het gevoel dat ik veel meer adem heb dan normaal en dat is leuk. Voor de eerste boei gaat het echter even mis. Ik krijg een stamp in mijn gezicht tegen mijn brilletje*. Even zwem ik verder op één oog maar dan stop ik toch maar even om het in orde te brengen. Hup en weer verder maar er loopt terug water in. Dan maar verder zwemmen op één oog. Na 20min mag ik aan wal kruipen, mmh, dat is 2min trager dan bij de La Roche. Achteraf zie ik dat Wouter Vandermast (de uiteindelijke winnaar) ook wat trager was als bij de La Roche dus ik vermoed dat de boeien wat anders liggen :). Goed, dat water uit en naar de wisselzone. Terwijl ik mijn wetsuit al lopend begin uit te doen zie ik voor mij iemand hetzelfde doen en vanonder dat wetsuit komt een LadyJ racesuit, ha, net even snel gezwommen als Jantiene. Klaar voor de snelle wissel. Snelle wissel? Miljaar, mijn plan om de kledingwissel voor in Zwitserland te trainen loopt allesbehalve vlot*. Omdat mijn benen nat zijn krijg ik mijn fietsbroek moeilijk aan en verlies veel tijd, 1min40 na Jantiene verlaat ik ook de wisselzone.
Tijd om naar de wisselzone beneden aan de barrage te vertrekken, nog een uur voor de start. Tegen dat ik beneden ben begin ik het eindelijk warm te krijgen. In de wisselzone ben ik de eerste die in wetsuit staat, bij de la Roche 111 als laatste en nu als eerste :D. Alles klaarleggen bij ons Inferno hekje. Inferno hekje? Ja, ondertussen heb ik nog wat Nederlanders leren kennen die ook naar de Inferno gaan, LEUK! Nog 5min voor de start dus we begeven ons naar het water.
Omdat de zwemstart bij sport-events de vorige keren altijd wat vreemd verliepen met valse starten enz beslisten ze om deze keer vanop het droge te starten. Niks inzwemmen, niks watertemperatuur checken, jammer… Ik voel me absoluut niet klaar en heb zenuwen die ik niet als positieve stress ervaar*. Speaker Hans vermeldt me bij de favorieten en dat neemt even de stress weg :D. Maar goed, 3, 2, 1 en we zijn vertrokken. Voorzichtig in het water stappen en dan zwemmen. Het zwemmen voelt goed aan, ik heb het gevoel dat ik veel meer adem heb dan normaal en dat is leuk. Voor de eerste boei gaat het echter even mis. Ik krijg een stamp in mijn gezicht tegen mijn brilletje*. Even zwem ik verder op één oog maar dan stop ik toch maar even om het in orde te brengen. Hup en weer verder maar er loopt terug water in. Dan maar verder zwemmen op één oog. Na 20min mag ik aan wal kruipen, mmh, dat is 2min trager dan bij de La Roche. Achteraf zie ik dat Wouter Vandermast (de uiteindelijke winnaar) ook wat trager was als bij de La Roche dus ik vermoed dat de boeien wat anders liggen :). Goed, dat water uit en naar de wisselzone. Terwijl ik mijn wetsuit al lopend begin uit te doen zie ik voor mij iemand hetzelfde doen en vanonder dat wetsuit komt een LadyJ racesuit, ha, net even snel gezwommen als Jantiene. Klaar voor de snelle wissel. Snelle wissel? Miljaar, mijn plan om de kledingwissel voor in Zwitserland te trainen loopt allesbehalve vlot*. Omdat mijn benen nat zijn krijg ik mijn fietsbroek moeilijk aan en verlies veel tijd, 1min40 na Jantiene verlaat ik ook de wisselzone.
Gelukkig gaat het meteen bergop en zit ik goed. Ik haal vlot fietsers in en zie niemand die dat bij mij doet, LEKKER! Boven aan de klim heb ik Jantiene terug bijgebeend en laat ze daar ook achter. Het fietsen gaat goed en voor ik het weet is het tijd om te wisselen. Ja, 42km is zo voorbij als je je voorbereidt op een wedstrijd zoals de Inferno :D. Fietspompje van de fiets, wissel in mijn hoofd overlopen en ik ben er klaar voor. Dit keer wel een snelle wissel en dat vind ik leuk. Speaker Hans vermeldt me dit keer als “En hier is Jan Cox, hij waagt zich als lange afstandsatleet nog eens aan het kortere werk” :D. Haha, grappig, zeker als je je bedenkt dat ik vorig jaar nog 1/8e en 1/4e wedstrijden deed. Maar eigenlijk heeft hij gelijk, mijn trainingen zijn niet meer toegespitst op deze korte afstand, al zal de intensiteit van het MTB parcours dat wel compenseren :).
Hop, de MTB op. Meteen voel ik dat ik niet lekker zit*. Shit, ik had mijn voorband nog eens moeten testen in het bos* want ik krijg het idee dat hij te hard staat. Ik zit heel ongemakkelijk en hoekig op de fiets*, hopelijk is dat snel weg. Stukje oplopend asfalt en dan het bos in met meteen een steile maar niet-technische afdaling. Onderaan maak ik me weer klaar voor naar boven te rijden maar flopflop, platte band* :(. Miljaar, dat ook nog, nu is het de achterband. Snel band vervangen maar ondertussen komen Dams, Jantiene en een hele hoop anderen me weer voorbij, motiverend is anders. Goed, weer verder en het duurt even eer ik in mijn ritme kom, als ik er al in kom. Andere deelnemers blokkeren regelmatig de weg en dat helpt niet. Maar goed, niet opjagen en ze laten me door, ik heb vrije baan. Het begint eindelijk wat te bollen tot ik een kilometer verder op mijn gezicht ga*. GODVERDOMME, wat is dat vandaag?!? Recht krabbelen, fiets nemen en weer verder. Ik ben even helemaal niet meer op mijn gemak en waar ik normaal fiets loop ik deze keer. Ik zit veel te hoekig op mijn fiets en absoluut niet dynamisch* wat nodig is op dit parcours. Het gaat weer omhoog en daar kan ik fietsen. Een bocht en het gaat weer naar beneden. Ik schakel licht want weet dat er na elke afdaling meestal een stevige klim komt. Even verder, grhtdlkjfjdliurbvncv, oei dat klinkt niet goed. Ik stop en zie dat mijn achterderailleur afgebroken* is :(. MILJAAR, NONDEDJEU, GODVERDOMME,… zij die in de buurt zijn zullen het geweten hebben dat ik kwaad ben. Pff, teleurgesteld zet ik me in de kant. In welke richting ga ik, verder of terug? Ik kijk op mijn gps en zie dat het nog 10km is, mmh. Moest ik binnen twee weken niet naar Zwitserland gaan was ik verder gegaan maar misschien heb ik genoeg voortekenen gehad dat ik moet stoppen? Pff, het valt me echt zwaar en beslis om toch maar terug te gaan. Op mijn terugweg zie ik Robin Deroeck, die is ook lekker bezig, ik ben zo jaloers op alle andere deelnemers maarja. Op mijn gemak wandel ik terug maar kan het niet aanvaarden. Even overweeg ik nog om mijn ketting korter te maken en gewoon met een bepaalde versnelling verder te fietsen maar neen, genoeg is genoeg, ik mag niet van mezelf.
Na een hele tijd wandelen ben ik terug aan de wisselzone. Speaker Hans laat weten “En met Jan Cox weer een schaduwfavoriet uit de wedstrijd”, ik lach een beetje met het schaduwfavoriet maar het pikt. Ik krijg toch een T-shirt maar daar heb ik weinig boodschap aan. Het gebaar is er maar ik zal hem toch nooit dragen. Iemand tikt me op de schouder en vraagt of deze zakken van mij zijn. Geweldige helpers hebben ze bij Sport-Events! Hij had gezien dat ik gestopt was en had mijn zakken met wetsuit enz al gehaald voor mij, top! Snel douchen en de ontgoocheling wat wegspoelen. Vandaag is niet weggelegd voor mij, zonde maar het kan niet altijd feest zijn.
Ondertussen is het maandag, mijn verjaardag :), en is de bittere pil al een beetje verwerkt. Het doet wel pijn om in de uitslag te staan als DNF (Did Not Finish), als je weet dat ik ooit 6km liep op blote voeten om te kunnen finishen… Achja, alles voor de Inferno. Op aanraden van Dams neem ik toch maar eens afscheid van mijn voorhistorische binnenbanden en ga ik morgen naar de fietsenmaker voor NoTubes en de nodige herstellingswerken. Het begint af te korten en nu moet ik zorgen dat ik uitgerust raak van Frankrijk en op de Inferno wel mentaal klaar ben om te racen, al denk ik niet dat dat een probleem wordt :D.
*Voorteken? :)
Ondertussen is het maandag, mijn verjaardag :), en is de bittere pil al een beetje verwerkt. Het doet wel pijn om in de uitslag te staan als DNF (Did Not Finish), als je weet dat ik ooit 6km liep op blote voeten om te kunnen finishen… Achja, alles voor de Inferno. Op aanraden van Dams neem ik toch maar eens afscheid van mijn voorhistorische binnenbanden en ga ik morgen naar de fietsenmaker voor NoTubes en de nodige herstellingswerken. Het begint af te korten en nu moet ik zorgen dat ik uitgerust raak van Frankrijk en op de Inferno wel mentaal klaar ben om te racen, al denk ik niet dat dat een probleem wordt :D.
*Voorteken? :)