Ik leef nog steeds op de wolk van mijn/onze prestatie op de Teamchallenge in Nisramont of er is opnieuw nieuws uit het sport-events kamp. Normaal ging ik een wedstrijd van hun links laten liggen wegens examens maar aangezien mijn examenrooster goed uitkomt ga ik er toch voor. Daardoor zal ik op 10 juni aan de start staan van La Roche 111. 1 ronde zwemmen : 1000m, 3 rondes fietsen: aanloopstrook van 15km + 3 ronde van 28km en 1 ronde lopen 10km. Hiernaast kan je het hoogteprofiel zien van de wedstrijd, om duimen en vingers van af te likken :D.
Hier klikken om te bewerken. Het was eindelijk zo ver, de Grand Raid Teams van Nisramont :). De eerste echte test om te kijken hoe het zat met mijn vormpeil na 7 maanden trainen. Aangezien ik tot nutoe nog geen wedstrijd gedaan had wist ik niet goed wat verwachten. Zoals vermeld in de vorige post was ik ook voor de eerste keer voorbereid: fiets week op voorhand klaar gemaakt, materiaal de dag op voorhand verzameld, mentaal klaar,... Niettemin wou ik nog steeds gewoon plezier maken en had ik er enorm veel zin in :D. Zondagochtend om 7u op, naar beneden, eten verzamelen, drinkbussen vullen en klaar om te vertrekken samen met mijn supporter van het eerste uur: BARRY! :D Na een trip van ongeveer 2u kwamen we aan in het geweldige Nisramont. Al meermaals was dat het strijdtoneel geweest waarop ik de leukste wedstrijden deed maar dit keer voelde het anders. Omdat ik voor de eerste keer getraind aan een wedstrijd stond wist ik niet goed wat het zou geven. Daarnaast wist ik ook niet wat te verwachten van mijn teammaat Fredje. Hij had al enkele keren laten vallen dat hij minder was als vorig jaar en dat hij twijfelde aan zijn conditie. Dat bracht bij mij de vragen: “Is hij minder in form dan ik, is de kloof tussen onze conditie kleiner geworden dan vorig jaar, is hij nog steeds beter als ik,...?”. Nuja, alles draaide om het plezier, de uitdaging en genieten. Spullen in de wisselzone klaarzetten, omkleden en we waren klaar om te water te gaan. Het kajak onderdeel (4km) was het onderdeel wat we gewoon moesten zien te overwinnen met niet te veel achterstand. Nog even was het wachten op het startsein en je voelde de spanning opbouwen. Iedereen ging stil steeds meer en meer naar voor, op aanraden van Fedje keken we vooral waar Jef Dams (potentiële winnaar) zat, we bleven op zijn hoogte omdat dat waarschijnlijk wel de startlijn zou zijn en zo geschiedde het :). Plots was het zover, iedereen vertrok en wij mee. We waren goed weg (zonder te veel botsen en bulten) en goed vooraan. Het ging vlot tot we tegen een team botsten (veranda...), normaal duw je dan lichtjes af zodat je uit elkaar gaat (zeker in wedstrijden in Nisramont :) ) maar het was duidelijk dat die jongens er niet zo over dachten. Zeer doelbewust schepte de jongeman achteraan de volle lading water in mijn schoot en nog een tweede én derde keer… Ik bedankte hen voor het vriendelijke gebaar want ze waren snel weg. Maar goed, wij verder. We werden hier en daar ingehaald maar we zaten nog steeds goed. Fred gaf het tempo aan en ik concentreerde me om in dat ritme te blijven gaan. Aah, het keerpunt :D. We zaten halfweg, goed vooraan en zagen de grote hoop achter ons flink botsen aan de bochten, gelukkig dat we daar niet tussen zaten. Het werd duidelijk dat het wind tegen was op de terugweg. Omdat we helemaal nat waren pakte die koude wind hard op de benen, ik voelde ze ineen krimpen. Na 35 minuten was het gedaan en konden we beginnen aan het lopen. Oeh, die kou op de beenspieren heeft geen goede invloed gehad. Zowel Fredje als ik voelde dat en we begonnen aan een rustig tempo. Barry had ons gemeld dat we rond de 40e plaats zaten na de kajak. Hier en daar konden we al wat teams inhalen en na een tijdje verhoogden we het tempo, het voelde goed en het ging me af. Fredje gaf aan dat het voor hem niet sneller moest en dat was ok voor mij. Ik kon wel harder maar in deze wedstrijd is het teamonderdeel zoveel belangrijker dan een hoger tempo lopen. We werkten het lopen af in 32 minuten en waren klaar voor de MTB. Snel de wisselzone in, schoenen wisselen, rugzak aan en GAAAAN! :D Natuurlijk ga je in dit soort wedstrijden nooit echt voluit (buiten in de latervermelde situatie :) ). Het eerste stuk was asfalt en we zetten ons in het wiel van een ander team. Het waren redelijke hardrijders en dus lieten we ze maar gaan, we zouden ze wel terugpakken in het bos dacht ik :). Het ging vlot, het was leuk en dolle pret met Fred. Maar plots liet hij een gat vallen... Mmh, toch maar even checken wat er aan de hand was. Het zat in zijn hoofd zei hij, even over gepraat en we bleven gaan. Even later schoot hij me voorbij voor een afdaling en daalde af op z’n Fredjes :). Opgelucht deed ik mijn uiterste best om niet te veel achter te blijven in de afdaling en beende hem bij op de bergop. Hij was erdoor en we konden vol doorgaan op de fiets. Het moment was daar, de spanning steeg (tromgeroffel) THE BEAST :D. De helling waarop ik vorig jaar nooit boven geraakt was op de fiets en waarop veel deelnemers hun tanden stuk zouden bijten. Ik stapte op en al bij al reed ik redelijk vlot naar boven, jihaa :D. Na 1u08 en 17km zat de eerste ronde MTB erop. We voelden ons goed en daar bovenop meldde Barry dat we opgeschoven waren naar plaats 17 :O. Vorig jaar waren we 14e geëindigd maar dan wel van 80 teams waar er dit jaar 148 teams aan de start stonden :D. Blij maar zeer realistisch beslisten we om op dat elan verder te gaan en niet harder door te gaan. We gingen er ook vanuit dat er nog wel wat teams voor ons zouden rijden die hun teammaat dood zouden rijden, wat ook zo bleek te zijn. Maar wie rijdt er daar? Wit met blauwe uitrusting, zou het zijn? Ja hoor, onze veranda vrienden van de kajak :D. Ooh, die wou ik inhalen en ze toch een steek geven in het voorbij rijden. Ondanks de drang hielden we ons in en reden ze gewoon voorbij zonder iets te zeggen, we lieten ze terplekke achter :D. Nog eens THE BEAST en weer reed ik naar boven, jihaa. Aangemoedigd door iets minder supporters maar wel Mario (crew sport-events) en Kristel (vrouw van Wim en crew sport-events), ik had THE BEAST 2x op zak en na 2u22 was de tijd gekomen om te wisselen naar de bike-run. Op aanraden van Wim beslisten we op voorhand wie er zou fietsen (die hield zijn fietsschoenen aan) en wie er zou lopen, Fred ging fietsen en ik zou lopen. 7km lopen lag voor mij klaar. Het ging nog steeds vlot en Fred ging ook goed mee. Ik hoor iedereen denken: “Ja, maar die zat op de fiets”, daarbij moet ik toch vermelden dat de fiets niet altijd een geschenk is op het geweldige parcours dat Wim uitstippelde :). We werden (wat niet vaak gebeurd was tijdens de andere onderdelen) enkele keren ingehaald door een ander team maar dat deerde ons niet zo. We wilden veel genot hebben van onze wedstrijd en dat was tot dusver gelukt. Na 6km kwam de laatste klim eraan die reikte tot aan de finish. Hij was toch wat gevreesd door ons aangezien we (ik vooral) daar vorig jaar zwaar hadden afgezien. Ik al lopend en Fred met de fiets al een beetje voorop tot een loper van een ander team mij voorbij liep. Tot op dat eigenste moment had ik er geen probleem mee om ingehaald te worden maar dat stak tegen. Godverdomme, het zal niet waar zijn dacht ik, wij worden niet meer voorbij gestoken in de laatste km. Aangezien de tijd van de laatste van de twee teamleden telde was het de boodschap om minstens voor één van de twee concurrenten te finishen. Onder luide aanmoediging van Fred en supporters zette ik mijn sprint in voor de laatste 500m maar dat pikte zwaar in de benen. Ophoping van melkzuur, zwaar in het rood gaan en sterven tot en mét. Op die manier slaagden we er wel in om de fietser van het andere team achter ons te houden en zo gingen we als 14e van de 148 teams over de streep. Op voorhand hadden we gezegd dat we met de fiets boven onze hoofden te houden zouden finishen (ik de achtervork vastnemen en Fred de voorvork) maar door de zware eindsprint hebben we ons daar niet aan gehouden :D. Bam, plat tegen de grond en uitpuffen. Man, wat een ervaring, wat een genot, beter als deze wedstrijd zal ik niet snel tegenkomen in België, GENIETEN! Om het te zeggen met de woorden van mijn start-to-run (5 - 16km, die ik vorig jaar mee deed) begeleider Bart: “Sterven met de glimlach” :D. Achteraf is het ook leuk om de gps-file eens te bekijken. Gemiddelde hartslag van 147 en maximum 180, “Hu? 180? Waar heb ik dat gedaan, toch even checken”, ahja, de finish :D. Met andere woorden zéér tevreden van de geboekte vooruitgang tov vorig jaar en zéér tevreden met de uitslag. Moe en zeer voldaan (ja, het woord zeer komt vaak voor maar het was nu ook eenmaal geweldig) poetste ik mijn fiets en maakte me klaar om naar de luchthaven van Maastricht te vertrekken. Normaal gezien vertrok ik zaterdagochtend voor de wedstrijd op schoolreis maar voor deze wedstrijd had ik de uitzondering aangevraagd om later na te komen en dat was toegestaan, gelukkig :D. Ik kon meerijden Jantiene, gezellige Hollandse jongedame die in augustus ook meedoet in Zwitserland, waar ik regelmatig mee mail en zo ervaringen uitwissel over de weg naar de Inferno. Een gezellige rit met veel gelach en plezier. Ze zette me af en zo ging ik een week van “rust” (sportief dan toch) tegemoet, de boog kan niet altijd gespannen staan ;). Als laatste wil ik nog enkele mensen bedanken. Remko die me geweldig klaarstoomde voor deze wedstrijd, altijd sharp on time de schema’s, altijd beschikbaar als ik een vraag had maar vooral kunnen omgaan met mijn lolbroek-mentaliteit :D. We gaan nog leuke tijden tegemoet :D. Vervolgens Barry, mijne maat! Als er iemand is waar ik steeds op kan rekenen om mij te vergezellen op mijn gekke tochten is het Barry wel. Hij is misschien zelf niet conditioneel zo scherp maar niets houdt hem tegen om bv toch mee te gaan op mijn verkenning in Zwitserland en ook een groot stuk van de MTB mee te rijden. Je hebt die drinkbussen geweldig aangegeven! ;) Echt waar Barry, merci! Natuurlijk vergeet ik de organisatie niet, sport-events, jongens jullie zijn super bezig! Superlatieven schieten te kort om te omschrijven hoe ik geniet van de initiatieven die jullie neerpoten, echt meer van dat! Daarnaast is het ook leuk om zo stilaan steeds in de vriendschappelijke sfeer terecht te komen :D. De eer die mij te beurt viel om te verschijnen in het album Grand Raid friends met als omschrijving “nog enkele "bewerkte" foto's van de VIPS” doet me veel plezier :D. Mannen, doe zo verder, jullie zullen me nog regelmatig op jullie wedstrijden zien ;). Als laatste en zeker niet de minste, Fredjeeeeuuu! Fred, je hebt misschien soms wat afgezien maar het was weer zo fijn. Wij twee, zoals speaker Hans zei: “Even groot (of klein), even geblokt, even kort haar, even zot, even veel karakter, hier is team sickinthemind”, daar sluit ik me volledig bij aan :D. Het was puur genieten en sorry als ik soms (zoals Jef Dams het uitdrukte) de piere uit uwe neus gereden heb :D. MERCI! Zo dat was het :D. Nu een weekje stoom aflaten in Berlijn en zaterdag starten de trainingen weer. Meteen goed want ik moet zaterdag fietsen, lopen en zwemmen :D. Hier nog enkele foto's, vooral van the beast :). Hieronder nog het filmpje van de wedstrijd, check vooral 0:43 sec :). Hopla, deze ochtend op het gemak gaan loslopen in het bos en de laatste fysieke voorbereiding zit erop :). Vanaf nu is het alleen nog materiaal controleren, relaxen en mentaal voorbereiden. Oeh, wat kriebelt het, de foto's die Wim op de Facebook page van Sport-events zet maken het niet veel beter :). Morgen is het zover, de Grand Raid Nisramont teams , I'm ready as hell!! :D Vorige week maandag was het eindelijk zo ver, de inschrijvingen van mijn hoofddoel gingen van start. 's Ochtends om 8u werd ik wakker, meteen de laptop op en ja, ik kon me inschrijven. Geen bevestigingsmail, geen specifieke mededeling om bij je overschrijving te zetten,... Inschrijven is ook al spannend :). Gisteren ontving ik de verlossende mail dat ik ingeschreven was. Vreemd genoeg zat die bij ongewenste post, ik moet duidelijk iets doen aan mijn e-mailinstellingen :). Vanaf nu is er echt geen weg meer terug en kan alle planning van start gaan: stage tijdens de paasvakantie, stage tijdens de grote vakantie,... Sport is gezond maar toch niet zo voor de portemonnee :). |
Categorie |