Zondagochtend om 7u op, naar beneden, eten verzamelen, drinkbussen vullen en klaar om te vertrekken samen met mijn supporter van het eerste uur: BARRY! :D Na een trip van ongeveer 2u kwamen we aan in het geweldige Nisramont. Al meermaals was dat het strijdtoneel geweest waarop ik de leukste wedstrijden deed maar dit keer voelde het anders.
Omdat ik voor de eerste keer getraind aan een wedstrijd stond wist ik niet goed wat het zou geven. Daarnaast wist ik ook niet wat te verwachten van mijn teammaat Fredje. Hij had al enkele keren laten vallen dat hij minder was als vorig jaar en dat hij twijfelde aan zijn conditie. Dat bracht bij mij de vragen: “Is hij minder in form dan ik, is de kloof tussen onze conditie kleiner geworden dan vorig jaar, is hij nog steeds beter als ik,...?”. Nuja, alles draaide om het plezier, de uitdaging en genieten.
Plots was het zover, iedereen vertrok en wij mee. We waren goed weg (zonder te veel botsen en bulten) en goed vooraan. Het ging vlot tot we tegen een team botsten (veranda...), normaal duw je dan lichtjes af zodat je uit elkaar gaat (zeker in wedstrijden in Nisramont :) ) maar het was duidelijk dat die jongens er niet zo over dachten. Zeer doelbewust schepte de jongeman achteraan de volle lading water in mijn schoot en nog een tweede én derde keer… Ik bedankte hen voor het vriendelijke gebaar want ze waren snel weg. Maar goed, wij verder. We werden hier en daar ingehaald maar we zaten nog steeds goed. Fred gaf het tempo aan en ik concentreerde me om in dat ritme te blijven gaan. Aah, het keerpunt :D. We zaten halfweg, goed vooraan en zagen de grote hoop achter ons flink botsen aan de bochten, gelukkig dat we daar niet tussen zaten. Het werd duidelijk dat het wind tegen was op de terugweg. Omdat we helemaal nat waren pakte die koude wind hard op de benen, ik voelde ze ineen krimpen. Na 35 minuten was het gedaan en konden we beginnen aan het lopen.
Oeh, die kou op de beenspieren heeft geen goede invloed gehad. Zowel Fredje als ik voelde dat en we begonnen aan een rustig tempo. Barry had ons gemeld dat we rond de 40e plaats zaten na de kajak. Hier en daar konden we al wat teams inhalen en na een tijdje verhoogden we het tempo, het voelde goed en het ging me af. Fredje gaf aan dat het voor hem niet sneller moest en dat was ok voor mij. Ik kon wel harder maar in deze wedstrijd is het teamonderdeel zoveel belangrijker dan een hoger tempo lopen. We werkten het lopen af in 32 minuten en waren klaar voor de MTB.
Bam, plat tegen de grond en uitpuffen. Man, wat een ervaring, wat een genot, beter als deze wedstrijd zal ik niet snel tegenkomen in België, GENIETEN! Om het te zeggen met de woorden van mijn start-to-run (5 - 16km, die ik vorig jaar mee deed) begeleider Bart: “Sterven met de glimlach” :D.
Achteraf is het ook leuk om de gps-file eens te bekijken. Gemiddelde hartslag van 147 en maximum 180, “Hu? 180? Waar heb ik dat gedaan, toch even checken”, ahja, de finish :D. Met andere woorden zéér tevreden van de geboekte vooruitgang tov vorig jaar en zéér tevreden met de uitslag.
Moe en zeer voldaan (ja, het woord zeer komt vaak voor maar het was nu ook eenmaal geweldig) poetste ik mijn fiets en maakte me klaar om naar de luchthaven van Maastricht te vertrekken. Normaal gezien vertrok ik zaterdagochtend voor de wedstrijd op schoolreis maar voor deze wedstrijd had ik de uitzondering aangevraagd om later na te komen en dat was toegestaan, gelukkig :D. Ik kon meerijden Jantiene, gezellige Hollandse jongedame die in augustus ook meedoet in Zwitserland, waar ik regelmatig mee mail en zo ervaringen uitwissel over de weg naar de Inferno. Een gezellige rit met veel gelach en plezier. Ze zette me af en zo ging ik een week van “rust” (sportief dan toch) tegemoet, de boog kan niet altijd gespannen staan ;).
Als laatste wil ik nog enkele mensen bedanken. Remko die me geweldig klaarstoomde voor deze wedstrijd, altijd sharp on time de schema’s, altijd beschikbaar als ik een vraag had maar vooral kunnen omgaan met mijn lolbroek-mentaliteit :D. We gaan nog leuke tijden tegemoet :D.
Vervolgens Barry, mijne maat! Als er iemand is waar ik steeds op kan rekenen om mij te vergezellen op mijn gekke tochten is het Barry wel. Hij is misschien zelf niet conditioneel zo scherp maar niets houdt hem tegen om bv toch mee te gaan op mijn verkenning in Zwitserland en ook een groot stuk van de MTB mee te rijden. Je hebt die drinkbussen geweldig aangegeven! ;) Echt waar Barry, merci!
Natuurlijk vergeet ik de organisatie niet, sport-events, jongens jullie zijn super bezig! Superlatieven schieten te kort om te omschrijven hoe ik geniet van de initiatieven die jullie neerpoten, echt meer van dat! Daarnaast is het ook leuk om zo stilaan steeds in de vriendschappelijke sfeer terecht te komen :D. De eer die mij te beurt viel om te verschijnen in het album Grand Raid friends met als omschrijving “nog enkele "bewerkte" foto's van de VIPS” doet me veel plezier :D. Mannen, doe zo verder, jullie zullen me nog regelmatig op jullie wedstrijden zien ;).
Als laatste en zeker niet de minste, Fredjeeeeuuu! Fred, je hebt misschien soms wat afgezien maar het was weer zo fijn. Wij twee, zoals speaker Hans zei: “Even groot (of klein), even geblokt, even kort haar, even zot, even veel karakter, hier is team sickinthemind”, daar sluit ik me volledig bij aan :D. Het was puur genieten en sorry als ik soms (zoals Jef Dams het uitdrukte) de piere uit uwe neus gereden heb :D. MERCI!
Zo dat was het :D. Nu een weekje stoom aflaten in Berlijn en zaterdag starten de trainingen weer. Meteen goed want ik moet zaterdag fietsen, lopen en zwemmen :D.
Hier nog enkele foto's, vooral van the beast :).
Hieronder nog het filmpje van de wedstrijd, check vooral 0:43 sec :).