Na een periode van goed trainen, waarin oa twee trainingsstages zaten (10 dagen Spanje en een weekje La Bresse), was het afgelopen zondag tijd voor de eerste echte triatlon test: de La Roche 111. Hoe staat het met de vorm? Zit ik op koers voor de EmbrunMan? Wat doe ik juist van eten en drinken? …? Waren enkele van de vragen die ik me op voorhand stelde.
Voor het comfort vertrokken Vera en ik al op vrijdag richting La Roche. Op zaterdag ging ik tijdens het losrijden mijn nummer ophalen dus het enige wat me op de dag zelf restte was mijn loopschoenen gaan zetten en op tijd aan de start staan :).
Zo geschiedde het, schoenen stonden er en ik was op tijd aan de start. Ik had me rechts gezet aangezien ik uit de briefing had opgeslagen dat er meteen naar links gezwommen moest worden en zo zou ik rustig kunnen zwemmen en dan na een tijdje inschuiven waar ik thuishoorde :).
Voor het comfort vertrokken Vera en ik al op vrijdag richting La Roche. Op zaterdag ging ik tijdens het losrijden mijn nummer ophalen dus het enige wat me op de dag zelf restte was mijn loopschoenen gaan zetten en op tijd aan de start staan :).
Zo geschiedde het, schoenen stonden er en ik was op tijd aan de start. Ik had me rechts gezet aangezien ik uit de briefing had opgeslagen dat er meteen naar links gezwommen moest worden en zo zou ik rustig kunnen zwemmen en dan na een tijdje inschuiven waar ik thuishoorde :).
Ergens stil hoorde je: 3, 2, 1, start. Het typische SportEvents startsein was gegeven en we begaven ons in het water. In tegenstelling tot het plan ging een deel van de zwemmers meteen naar de boei rechts en een deel rechtdoor naar links. Ik doorkruiste de groep en volgde naar links. Achteraf bleek dat het wel degelijk naar rechts was en dat de ongelukkigen die wel de juiste richting opzwommen plots onze richting op moesten. Voor mij was dat goed maar wel heel vreemd. Maar goed, dat wist ik in de wedstrijd nog niet :). Ik zwom soepel en zonder al te veel aanvaringen met lotgenoten kroop ik aan wal en was het tijd voor de wissel. Ik hoorde de speaker zeggen dat de 52e zwemmer uit het water was :o. 52? Wilde dat zeggen dat ik de 52e (80e over-all) was?! Klonk goed en na 19min04 kon ik de fiets op, mooi gedaan dacht ik zo :).
Ik fietste goed, ik fietste vlot maar toch werd ik stevig ingehaald… Stond ik er dan toch niet zo goed voor als gedacht…? Ahja, door de verwarring bij het zwemmen kwam ik als 52e uit het water terwijl ik normaal veel verder naar achter aan wal kruip :). Daardoor had ik nog een leger sterke mannen (en vrouwen) die me nu aan het inhalen waren :). Gewoon eigen race rijden en er vooral van genieten. Voor de eerste keer in mijn triatloncarrière wilde ik ook wat doorrijden, zien wat erin zit :). Door een lichte blessure aan mijn kni*ën (doos van Pandora ;)) mocht dat maar niet volledig gas open. Omdat ik zo in de race zat vergat ik te lappen elke keer als ik de finish passeerde waardoor ik weinig idee had over de rondetijden. Wel merkte ik op dat mijn voeding elk half uur quasi elke keer op dezelfde plaats was. Zou ik dan een uur rijden op iets meer dan 28km? Zo was het, ik klokte 1u00min47, 1u01min55 en 1u04min26. Mooi constant gereden als je weet dat ik in de laatste ronde twee keer aan de kant moest om overbodig water af te laten :). Wat me opviel: ik zat precies in een ander deelnemerssegment :). Tussen deelnemers werd er veel minder/niet gepraat :D. De hele race was ik zo gefocust op mezelf dat ik tegen quasi niemand iets gezegd had en dat kon ik niet voorbij laten gaan :). Ik plaatste me weer in de atleet-supporter positie en stak gedubbelde deelnemers een hart onder de riem, daarnaast bedankte ik ook alle seingevers.
Na 3u31min27 fietsen sprong ik van de fiets en wisselde ik naar loopschoenen. Van hieruit was het met de rem op :(. Door mijn blessure, die ik eerder aanhaalde, had ik orders gekregen om niet voluit te gaan. Het was dus lopen zoals ik voordien elke wedstrijd deed, rondkijken en niet diep gaan :). Vond ik dat erg? Ja. Vond ik dat lastig? Neen, ik had niets te winnen in La Roche, de prijzen zijn al meer dan een uur weg :D. Maar ik had wel mijn EmbrunMan op het spel kunnen zetten door toch voluit te gaan.
Zéér voldaan ging ik na 4u44min02 over de streep. 1km zwemmen, 100km fietsen en 10km lopen. Ik voelde me nog fris en daar was het om te doen! In Embrun ben ik nu nog niet eens in de helft van mijn uitdaging :). De vorm is bevestigd en dat doet deugd!
Na de finish praat ik nog wat na met lotgenoten en haal ik wat wijsheid bij Mario Appermans ivm voeding op een volledige triatlon aangezien ik daarmee nog wat aan het spelen ben. Vera had me die dag twee keer, zeer professioneel, een drinkbus aangereikt en ook zij had wat mensen leren kennen, een lotgenoot supporter, Bert Vreeswijk. Super sympathieke Nederlander, zeer gedreven sporter en trainer. Ik praat ook wat met hem en wie weet komt er binnenkort (weer) een andere looptechniek aan :D.
Zoals gezegd zeer tevreden en van hieruit gaat het naar begin juli een weekje naar Embrun, dan 20/07 Hageland Powertriathlon en dan 15/08 D-DAY!!!
Na de finish praat ik nog wat na met lotgenoten en haal ik wat wijsheid bij Mario Appermans ivm voeding op een volledige triatlon aangezien ik daarmee nog wat aan het spelen ben. Vera had me die dag twee keer, zeer professioneel, een drinkbus aangereikt en ook zij had wat mensen leren kennen, een lotgenoot supporter, Bert Vreeswijk. Super sympathieke Nederlander, zeer gedreven sporter en trainer. Ik praat ook wat met hem en wie weet komt er binnenkort (weer) een andere looptechniek aan :D.
Zoals gezegd zeer tevreden en van hieruit gaat het naar begin juli een weekje naar Embrun, dan 20/07 Hageland Powertriathlon en dan 15/08 D-DAY!!!