Het is alweer een week geleden dat jullie nog iets van mij gehoord hebben dus dringend tijd dat er een update komt. Door de drukte van het trainen en de sociale activiteiten sta ik wat achter met schrijven maar alles op zijn tijd :).
Dag 5: Rondje Italië
Wow, gisteren had ik een semi-rustdag, dacht ik, maar dat draait wel even anders uit. De spieren die je gebruikt bij het afdalen van zo’n wandeling zijn duidelijk andere spieren dan die je op de fiets gebruikt. Mijn benen voelen echt zo zwaar aan, gelukkig mag ik vandaag rustig fietsen. Gisteren heb ik me door Peter (de kok) en Valentijn laten overhalen om mee een rondje Italië te doen. Dat rondje zou +-3u duren maar eigenlijk past dat niet in mijn schema want daarin staat 2u koersfiets en 1u MTB. Na overleg met mijn trainer wordt het 3u koersfiets en nadien 20min MTB. Om 11u starten we onze tocht in Briançon. We krijgen meteen een kuitenbijter voor de wielen en ik voel dat ik absoluut niet hersteld ben van mijn rustdag maar het gaat nog :). Eerst over de Col de l’Echelle, die ons naar Italië brengt, mooi afdalen met soms een drempel waar je sowieso een big-air kan doen als je wilt en dan even een trein maken. We draaien vlot rond op die afhellende strook en het gaat vooruit. Voor we het weten zijn we aan de volgende klim, de Col de Clavière, die ons terug naar Frankrijk zal leiden. Boven even wachten op Peter en dan de afdaling in naar Briançon waar mijn MTB klaar staat voor een kort ritje. De laatste km leg ik me nog even plat zoals dat ook zal zijn in Zwitserland en eens aan de auto ben ik klaar voor de snelle wissel. Schoenen uit, schoenen aan, gps over zetten en ik ben klaar. Peter geeft me nog even een tip waar ik heen kan rijden en ik ben vertrokken. Het is net alsof ik op het parcours rijdt van de inferno. Een slingerende asfaltweg die over gaat in een grindpad. Eerst dacht ik 15min naar boven te rijden en dan terug af te dalen maar dit is te goed om te laten liggen. Ik beslis om 20min naar boven te rijden en dan pas af te dalen. Na 26min sta ik terug aan de auto, snel naar de camping, zwemspullen pakken en terug weg naar het zwemmeer want er staat nog 3 x 10min zwemmen op het programma. Pff, wat een drukke dag. Om 18u30 ben ik eindelijk terug op de camping en kan ik meteen aanschuiven bij de bbq die georganiseerd wordt. Lekker eten en gaan slapen is het enige wat er nog in zit.
Dag 6: Rustdag
Normaal zou ik vandaag naar de Galibier reizen maar na gisteren ben ik zo vermoeid dat ik de rustdag die voor morgen gepland is omwissel met de planning van vandaag. De weergoden zijn me goed gezind en beslissen om er wat bewolking tegen aan te gooien zodat ik niet om 7u uit mijn tent gebrand wordt door de zon, mmh heerlijk, eens uitslapen :). Vandaag gaat alles op het gemak. Ik taffel wat rond over de camping, hang wat in mijn favoriete hoekje aan het onthaal en na mijn ontbijt kruip ik gewoon terug in mijn bed. Natuurlijk is een rustdag in de meeste gevallen maar een relatief begrip en rond 14u pak ik mijn spullen om toch een stukje te gaan fietsen. Ik rij met de auto naar een dorpje achter Briançon, waar we gisteren ook geweest zijn, omdat ik weet dat ik daar semi-vlak kan rijden :). Eerste plan is om heen en weer te rijden tussen dat dorpje en de voet van de Col de l’Echelle maar het fietsen gaat nog redelijk goed. Jantiene had me de tip gegeven om als het echt niet ging ik op de fiets moest springen en tegen een “ik hoop dat ik geen vrienden tegen kom” tempo toch maar wat hoogtemeters maken. Daarom ga ik toch maar, op een zeer gezapig tempo, tot aan de top van die col. Ik heb nog wat tijd te gaan dus beslis om ook even aan de andere kant af te dalen. Genoeg gefietst en nu nog terug :). Op de weg terug naar de auto constateer ik dat ik waar ik dacht dat ik vlak reed in het heengaan eigenlijk bergop aan het rijden was. Niet heel steil maar toch genoeg om tevreden van te zijn dat ik het niet merkte :). Zo, snel weer naar de camping want ik heb het geluk om wederom de beentjes onder tafel te steken bij de bbq. Gezellig, véél Hollanders met daaronder Thijs en Annemieke, een Hollands stel waar ik de dag voordien een korte babbal mee had. Leuke mensen en het klikt meteen. Ik moet morgen de Galibier beklimmen en probeer Thijs te overhalen. Veel moeite moet ik niet doen en hij plooit :D.
Dag 7: Col du Galibier
Om 8u gaat de wekker en ik kijk naar buiten, regen en veel grijze wolken. Mmh, zou mijn nieuwe beste vriend mij in de steek laten of is het een echte die hard? Ik ontbijt rustig en Valentijn brengt me het nieuws dat Thijs niet mee gaat maar geeft me ook de tip om tot de middag te wachten want dan zou het opklaren. Thijs komt langs mijn ontbijttafel en ik breng hem op de hoogte van de gewijzigde plannen. Hij ziet het meteen zitten en we spreken af om rond 12u te vertrekken. We rijden naar de voet van de Galibier en daar is het mijn bedoeling om de korte kant op te rijden, de lange af te dalen, de Col du Télégraphe een stukje op en helemaal afdalen om dan om te keren en terug naar de top van de Galibier te rijden. First things first dus we beginnen met de korte kant. 8,5km klimmen maar eigenlijk niet heel zwaar, we klimmen tot 2642m. Na 41min sta ik boven en even later komt Thijs eraan. Een fotootje met mijn nieuwe beste vriend :p. Ik sta op het punt om afscheid te nemen aangezien Thijs gezegd had dat hij tot hier mee ging en dan terug zou fietsen tot aan de camping. In tegenstellen tot die gedachte zegt hij: “Ik heb een voorstel”. Hij stelt voor om af te dalen tot Valloire en daar om te keren. Als we dan terug op de top van de Galibier staan kan ik nog een keertje de lange kant afdalen als er nog tijd is en hij eventueel de korte kant. Ik vind het een prima idee en we gooien ons in de afdaling. Na +- 16km zijn we in Valloire waar we terug aan de klim kunnen beginnen. Het gaat lekker en Thijs is wat achter, in een blik achteruit zie ik dat hij iets aan zijn zadel aan het doen is maar ik zie het niet goed. Ik fiets door maar zie hem maar niet terug verschijnen. Even wachten maar hij blijft weg, mmh. Ik fiets verder en hoop dat als ik in een bocht hoger zit hem terug te zien. Ik ben aan het klimmen en inderdaad zie ik hem verschijnen. Hij stopt nog even om water te nemen en dan gaat hij verder. Goed, dan kan ik me ook weer volledig fixeren op mijn klim. De kilometers gaan voor de bijl en al bij al vind ik dat deze klim nog mee valt, de Granon vorige week was zwaarder. Ik kom boven en wordt aangesproken door een aantal Belgische vrouwen die voor hun mannen komen supporteren, een wielershirt met “Leuven” op verraadt veel :). Ze hebben respect voor iedereen die de tocht aangaat, als ik ze vertel dat ik er meteen nog eens aan begin vallen ze helemaal achterover. Ik doe mijn jasje aan en rij Thijs tegemoet. Wow, even verschieten, Thijs komt de laatste bocht uit. Mmh, heb ik toch langer staan taffelen boven dan gedacht? Heeft Thijs een sterke laatste km gereden? Het zal waarschijnlijk een combinatie van beiden zijn maar dat zullen we niet weten. Thijs gaat de korte kant nog eens doen en ik verkies de lange kant aangezien die lastiger is :D. Helemaal kan ik hem niet meer doen binnen de 4u dus beslis om terug te rijden tot waar Thijs water nam. Water bijvullen en terug naar boven. Deze keer gaat het beduidend trager dan de vorige keer. Het begint wat te wegen. Net op deze klim stuit ik ook 2x op een verpakking van een nougat die niet open wil, grr. Daar is hij dan, de laatste kilometer :). De laatste is wel een pittige en ik begin volledig te verzuren. Regelmatig kijk ik om me heen en als er niemand is slaak ik een kreet om de pijn te verbijten. Ik kom de laatste bocht uit en zie de top liggen. Al wat ik nog kan is op de trappers lopen met de tanden op elkaar. Boven staat Thijs die zegt hoe mooi het is om me zo te zien bijten op die klim :). We dalen de korte kant af en weer naar de auto. Een mooie dag en des te leuker omdat ik niet alleen was :).